Verborgen gebreken

Of zijn het mogelijkheden? Sinds ik vier jaar geleden in deze kamers kwam wonen heb ik veel aan meubeldansen gedaan. Het bureau tegen de gele wand, in het nisje, in de slaapkamer, terug in het nisje.

Dit dansen is niet meer genoeg voor me en ik heb het plan langzaam laten broeden; ik wil nieuwe kleuren op de wanden. En ik wil van de kast af, in elkaar gezet door een vorige bewoner, die me al drie jaar als een blok lelijkheid voorkomt. Praktisch, maar lelijk.

Nu heb ik de kast uit elkaar gehaald, in de kelder gelegd en tot mijn verbazing kwam de oude schouw tevoorschijn. Zwarte tegeltjes die welliswaar ietwat beschadigd zijn, maar een veel grotere dekoratieve waarde hebben dan die oude mammoet die er eerst stond. Ook het oude behang van het nisje heb ik verwijdert. Er kwam een 30 jaar oude krant tevoorschijn. Horoscopen uit 1981, aankodigingen voor feesten, wedstrijden en de krantenberichten van toen.

ik heb geprobeerd de krantenpagina's zo heel mogelijk te houden, maar dat lukte helaas niet altijd. Ik vind het jammer dat al die dingen die toen zo belangrijk leken, nu vergaan zijn, bijna niemand die zich deze dingen nog herinnert. Toch weet ik wel dat ik niet alle dingen kan weten en hoef te weten en wil weten. Niet alles dat kan, hoeft. En daarom stop ik vanavond alle stukken oud papier in een tas en werp het weg. Ik verf te muur wit, want spaanplaat is lastig om over te behangen, dan is latex toch makkelijker. Ik had al een tijd een vogel en bloem print van graham en brown op het oog als behang voor dat kleiene stuk muur, maar twijfel nu toch weer en wacht nog met bestellen. De schouw krijgt een nieuwe bovenplank en ik ga alle tegeltjes reinigen en de voegen witten.

Postcrossing 1

A large bull elk stands in the Selway River in Idaho's Selway-Bitterroot Wilderness

The cathedral of Christ the Saviour - Moskou

Untouched world by Leisa Scott

1974

Little Red Riding Hood

foto 21/12/2009


By Roald Dahl

As soon as Wolf began to feel
That he would like a decent meal,
He went and knocked on Grandma's door.
When Grandma opened it, she saw
The sharp white teeth, the horrid grin,
And Wolfie said, "May I come in?''
Poor Grandmamma was terrified,
"He's going to eat me up!'' she cried.
And she was absolutely right.
He ate her up in one big bite.
But Grandmamma was small and tough,
And Wolfie wailed, "That's not enough!
I haven't yet begun to feel
That I have had a decent meal!''
He ran around the kitchen yelping,
"I've got to have a second helping!''
Then added with a frightful leer,
"I'm therefore going to wait right here
Till Little Miss Red Riding Hood
Comes home from walking in the wood.''
He quickly put on Grandma's clothes,
(Of course he hadn't eaten those).
He dressed himself in coat and hat.
He put on shoes, and after that
He even brushed and curled his hair,
Then sat himself in Grandma's chair.
In came the little girl in red.
She stopped. She stared. And then she said,

"What great big ears you have, Grandma.''
"All the better to hear you with,'' the Wolf replied.
"What great big eyes you have, Grandma.''
said Little Red Riding Hood.
"All the better to see you with,'' the Wolf replied.

He sat there watching her and smiled.
He thought, I'm going to eat this child.
Compared with her old Grandmamma
She's going to taste like caviar.

Then Little Red Riding Hood said, "But Grandma,
what a lovely great big furry coat you have on.''

"That's wrong!'' cried Wolf. "Have you forgot
To tell me what BIG TEETH I've got?
Ah well, no matter what you say,
I'm going to eat you anyway.''
The small girl smiles. One eyelid flickers.
She whips a pistol from her knickers.
She aims it at the creature's head
And bang bang bang, she shoots him dead.
A few weeks later, in the wood,
I came across Miss Riding Hood.
But what a change! No cloak of red,
No silly hood upon her head.
She said, "Hello, and do please note
My lovely furry wolfskin coat.''

Roald Dahl, Revolting Rhymes


Roodkapje en de wolf Julianapark Stadskanaal Kees de Kruijff 1959

Terug in Nederland

In Stadskanaal ligt het Pagedal. Een natuurgebied om een meer heen. Na een nacht van flinke vorst (-7 graden C) had het bos een heel nieuw gezicht gekregen. Rijp had de bomen en het gras omsloten.

In dit bos ben ik mijn jeugdjaren vaak geweest. Het is inmiddels wel veel kleiner geworden dan het in mijn beleving ooit was. In de zomer zwemmen in de pageplas. In de herfst wandelingen maken, kastanjes zoeken en paddestoelen bewonderen.
In de winter soms met de slee eropuit en van de heuvel afglijden. In de lente genieten van de nieuwe blaadjes.

Schotse hooglanders zijn geimporteerd uit Schotland om het landschap een ruiger uiterlijk te geven. Ze schijnen niet agressief te zijn, maar ik voelde me wel geimponeerd door hun woeste blikken.


Ook de bankjes zaten onder de rijp en delen van de pageplas hadden al een ijslaagje. Het ijs bewoog en kraakte.


De pageplas.

Tijdens de ijzelramp die in maart 1987 het Noorden van het land trof zijn veel bomen gesneuveld. Deze wilgen zijn toendertijd zwaar beschadigd, maar ze staan er nog steeds.

Bron: http://www.knmi.nl/cms/content/30576/ijzelrampen

4 maart 2007 - Dezer dagen is het twintig jaar geleden dat het noorden van ons land getroffen werd door een ijzelramp. Met name het zuidwesten van Groningen, Oost-Friesland en Drenthe kregen op 2 maart in achttien uur zo'n 25 tot 35 mm regen bij temperaturen onder nul en wind.

Wegen waren onbegaanbaar en de ravage onder het bomenbestand en hoogspanningskabels was enorm. Ook in de dierenwereld speelden zich dramatische taferelen af: veel dieren werden in hun slaap overvallen door de ijzel en veranderden in ijsklompen. Veel dieren vonden de dood, ook omdat het voedsel lange tijd onbereikbaar was voor ze.

Boontjes pellen in de achtertuin!

Wat is het ontzettend leuk om nieuwe jeugdfoto's van jezelf en je familie te ontdekken. Mijn ouders hebben een tijd geleden een negatief- en dia omvormer gevonden, die deze in digitale bestanden kan omzetten. Na heel lang gepruts kreeg ik vandaag het ding aan de praat. De kwaliteit is helaas niet zo goed als verwacht, maar voor dia's die buiten zijn genomen wil het prima.

Slingerapen

Jolanda 5 jaar!

Bloemen dragen voor de avondvierdaagse

Kopenhagen 2

Ik ben samen met Corinna, Sanni & Ilse een aantal dagen in Kopenhagen geweest. Het liep tegen het einde van november en we hadden vrij van school.
Het oorspronkelijke plan was om rond 10 december naar Kopenhagen te gaan. Sanni en ik zouden met z'n tweeen gaan. Al snel kwamen we erachter dat door de klimaattop in Kopenhagen alle jeugdherbergen en budgethotels vol waren geboekt. Ook via couchsurfin konden we geen slaapplek vinden. Toen we in het nabijgelegen Malmö gingen zoeken vingen we ook daar bot. "Activisten hebben alles al geboekt," werd ons verteld.
22-25 november werd het, het gezelschap werd verdubbeld. We waren met z'n vieren, we vonden een goedkope vlucht en een goedkoop hotel.
Kopenhagen was vooral erg koud. Gewend aan het klimaat in Oslo, werd ik overvallen door de gure zeewind en de constante regen. Ook vond ik Kopenhagen veel viezer dan Oslo, roestige hekken, rottende kozijnen en tientallen beelden die spreken van vergane glorie.
Dit alles deed er echter maar weinig toe, want veel belangrijker was dat Kopenhagen leeft, de sfeer is uitstekend en menselijk. Meer zoals thuis. In die dagen heb ik me thuis gevoeld zoals dat in Oslo nooit is gebeurd.

Het rendier van Tivoli
Tivoli is een wereldvermaard attractiepark in het centrum van Kopenhagen, vlakbij Rådhuspladsen (het Stadhuisplein). Achtbanen, botsauto's en ander vermaak werd verpakt in een kerstjasje, met een grote kerstmarkt en kerstversieringen door het hele park. De entree van 20 euro was het mij niet waard.


De leeuw
Fascinerend alle leeuwen. In elke stad liggen ze je op te wachten. Grote stenen uitvoeringen van leeuwen, soms alleen soms in duo's. In dit geval voor het oude slot, om de macht der koningen uit te beelden. Deze beelden spreken van vroeger, van een illusie, van een gedachte die toch niet zo slecht was.

Het koninklijk paleis
Deze werd bewaakt door mannen met pluizige mutsen. Over het doen en laten in het kasteel is mij niet zoveel duidelijk geworden. We wilden het bezoeken en van binnen bekijken, maar dit scheen niet mogelijk te zijn. Het plein was mooi en groot en toch wel rustig, in tegenstelling tot de rest van de stad. Auto's worden niet uit het centrum geweerd en dit geeft een lawaaige indruk. Achter het paleis ligt de haven, waar we een dode kwal vonden en een appel aten.


De windmolen
In Denemarken heeft men windmolens, in ieder geval 1, want deze heb ik daar zelf gefotografeerd. Opvallend was dat we in de touristshop allerlei delfstblauwe voorstellingen tegen kwamen. Het boertje en boerinnetje, de windmolen, de koe. In plaats van HOLLAND stond er onder DENMARK. Zo was het ook met de typische noorse trol en de typische noorse viking. Zet er een andere naam onder en het wordt typisch deens. Zo voelde de wereld even heel klein.

Het fort op de achtergrond
Dicht bij het beeld van de zeemeermin, zagen we nog meer beelden, mooie grote beelden, die wel een verweerde en verwaarloosde indruk achter lieten. Deze tocht was toch wel een van de hoogtepunten. Bij de haven, het water en het fort voelde ik me even uit de stad. In Kopenhagen ben je in de stad, echt in de stad. Met alle overbelaste zintuigen tot gevolg. Ik had het hier ook wel erg koud, maar dat was kwam omdat ik toch een dikke trui aan had moeten doen en mijn muts in Oslo had laten liggen.

Kopenhagen

Koffiedrinken

De kleine meermin

Nyhaven - bekende gekleurde huisjes

De haven in de avond

Project Trikken i Olso 2

"Waletracker"


"Don't trick me"

Nästa Dag

En toen kwam de regen, die spoelde alles weg...

Vlokken

"Look out the window", zei Jannicke vandaag om 15:30. Daar was het dan eindelijk: echte sneeuwvlokken, geen natte prut, maar the real deal. We zijn bezig te schrijven aan het project en we waren met z'n drieen bij haar op bezoek in de buitenwijk Oppsal.

Sindsdien sneeuwt het aan een stuk door en inmiddels ligt er al een flinke laag (23:55 uur)

Den Norske Opera & Ballett

Dit schitterende nieuwe operagebouw werd in 2008 opgeleverd. Het werd voorafgegaan aan een internationale competitie onder architecten, die werd gewonnen door een Noors bureau, Snøhetta.



Koning Harald de vijfde opende op 12 april 2008 en de volgende dag had het gebouw al 30.000 bezoekers gehad.



8,000 ambachtslieden waren betrokken bij het project en ingineurs uit 25 verschillende landen.
Het gebouw beslaat een ruimte van 38,500 vierkante meterm is 207 meter lang en 110 meter breed en ligt 16 meter beneden zeeniveau. Vanuit het gebouw heb je een mooie uitkijk op de stad, nu loopt er nog een autoweg voor het gebouw langs, maar de auto's worden over een tijdje weggeleid door een nieuw gegraven tunnel.



Er zijn drie zalen waarvan dit de hoofdzaal is. Er zijn 1350 stoelen in deze zaal. Het podium is 16 meters breed. De opera heeft 600 vaste medewerkers, waarvan de helft bestaat uit artiesten, dansers and muzikanten.

Het gehele project was begroot op 4.4 biljoen NOK, maar was eerder klaar dan gepland en eindigde 300 miljoen onder het begrote budget.

Het architectenbureau die de opdracht heeft uitgevoerd wilde er een Noorse beleving van maken en heeft daardoor veel hout (eiken) gebruikt. Het is prachtig afgewerkt. Het meeste hout kwam overigens uit Duitsland.

Winterweer

Gisteren ben ik om 17:00 op het vliegveld van Oslo aangekomen. Het sneeuwde daar en het is blijven sneeuwen tot een uur geleden. Vandaag onderweg naar de bibliotheek mijn camera mee om een paar mooie foto's te maken. Helaas waren beide batterijen vrijwel gelijk leeg. Ik heb de beste er uit gezocht.

In het vervolg zal ik proberen de afbeeldingsgrootte te wijzigen voordat ik de foto's upload. De foto's uit deze post kan je dus ook vergroten door erop te klikken.


Een straat met sneeuw (Ullevalsveien)

----------------------------------------------------------------------------------


Het bewijs: zie gras

-------------------------------------------------------------------------------


mooie kleuren gevonden: oranje boom/groen huis

-------------------------------------------------------------------------------

Prachtig park

stad in de avond

Ik heb in de meeste posts veel natuurfoto's laten zien. Nou is dat ook niet gek als je weet dat van de 454km2 die de stad rijk is, 242km2 bos is en 8km2 parken en sportterreinen. Daarom nu een aantal foto's van het stadscentrum, om te laten zien dat Oslo een stad is, die er natuurlijk wat het centrum betreft niet zo heel anders uitziet dan andere steden.


Om 17:00 is het al behoorlijk donker; knus of deprimerend?


's Avonds met de bus naar een leuk huisfeest


Regen op de weg

Lekker opwarmen met een hot coco in de liftschaft @ Habibi Cafe

Handpoppen maken

Afgelopen week heb ik de "Puppet Workshop" gevolgd.


Dag 1: Elisabeth (tevens mijn mentor hier) houdt zich al lang bezig met poppenspel en heeft dit ook zelf gebruikt bij haar werk als lerares. Poppenspel maakt dingen voor kinderen visueel, een emotie kan beter worden overgebracht dan door een verhaal met abstracte woorden. Hier zitten een paar van haar zelfgemaakte poppen.


Dag 2: "Hallo allemaal, ik ben Petrik. Marieke's pop"


Dag 3: Een paar klasgenoten bereiden een poppenspel voor - een parodie op Assepoester.

Dag 3: Het harde werken is voorbij, we kunnen naar huis. Petrik en ik wachten samen op de tram.